Güney Kore'de Din / Religion in South Korea

Güney Kore'de Din / Religion in South Korea

Güney Kore'de geleneksel Budist inancı ile büyük oranda artan Hristiyan nüfusu (Katolik Hristiyanları ve Protestanlarla birçok mezhep) önemli yer tutmaktadır. İki dine ait uygulamalar Kore Konfüşyüsçülüğü'nün etkisinde Joseon Hanedanlığı süresince resmi ideoloji olarak 500 yıl süreyle kalmıştır. Kore Şamanizm'i de Kore Yarımadası'na özgü bir dindi.

Nüfusa Göre İstatistiklerle Din

Ateizm %46.5
Budizm %22.8
Protestanlık %18.3
Roma Katolik Kilisesi %10.9
Diğer Dinler %0.7
Won Budizm %0.3
Konfüçyüsçülük %0.2
Cheondoizm %0.1
İslamiyet %0.1

Güney Kore devletinin derlediği 2005 istatistiklerine göre nüfusun yaklaşık % 46.5'i Atezim'i tercih etmektedir.

Dini popülasyonun % 29.3'ü Hristiyan (% 18.3'ü Protestanlar ve % 10.9'u Katolikler), % 22.8'i Budist ve diğerleri Jeungizm, Daesunizm, Cheondoizm, Taoizm, Konfüçyüsçülük ve Won Budizm gibi yeni dini akımlara mensuptur.

Korelilerin küçük bir azınlığı da İslam dinine inanmaktadır. Resmi dinlere inananlar büyük metropol alanlarda en yüksek dilimlere sahiptirler: Seoul'de % 49.9, Busan'da % 46.1, Daegu'da % 45.8. Güney Kore, Doğu Asya'da ya da Güneydoğu Asya'da Filipinler ve Doğu Timor'un ardından üçüncü en büyük Hristiyanların yüzdeliğine sahiptir.

Hristiyan grupların dışında, dürüst bir biçimde açık ve seçik olarak inananlar ve inanmayanlar arasında yaşayanlar da bu istatistikte yer almaktadır. Örneğin, Budistler veya Konfüçyüsçüler tarafından teşhis edilebilmiş zorla veya kişiye özel kriterler yoktur. Diğer ülkelerde de var olmakla beraber, Kore'deki mülteci ırkı Budistler ile Budist olmayanlar olarak ayrılmaktadır. Resmi grupların dışındaki birçok kişi de bu geleneklerin derin etkisinde kalmaktadır. Ayrıca Koreliler arasında, Budist tapınağında ibadet etmek, Konfüçyüsçü atalar için yapılan törenlere katılmak ve hatta bir şamana danışmak ve bir kuta sponsor olmak acayip görülmemektedir. Bundan başka, istatistikte yer alan bilgilerde yeni dinlere mensup olanların sayısı olduğundan daha aşağı gösterilebilir. Bazı kaynaklar Ch'ongdoyo taraftarlarının 1 milyonun üzerinde olduğunu söylemektedir.

Dinsel ifadenin büyük çeşitliliğiyle, Güney Kore'nin sosyal gelişiminde dinin rolü karmaşık oldu. Bazı gelenekler ibadet törelerinden ziyade önemli kültürel özelliklere bağlı bulunmaktadır. Konfüçyüsçülük önemli bir sosyal etik olarak kalmıştır; etkisi Korelilerin eğitime atfettikleri yaygın şekliyle ortaya çıkmaktadır. Hristiyanlık modernleşme ve sosyal reformla kimliğini saptamıştır. Modern Güney Kore'de birçok Hristiyan gibi eski muhalefet lider Kim Dae Jung da bir Katolik olarak açık bir ifadeyle insan haklarını savunmuş ve hükümeti eleştirmiştir. Kentsel Endüstriyel Misyonu gibi Hristiyan-destekli organizasyonlar, işçi organizasyonlarının ve birlik hareketlerinin gelişmesine yardımcı olmuştur. Her iki geleneksel inançta Hristiyanlıkta yeni dinler şaşırtıcı değişiklik ve çeşitlilikle ilerlemektedir. Küçük ve geçici olmalarına karşın 1800'lerin sonlarında Güney Kore'de 5000 kadar yeni din olduğu tahmin ediliyordu.

BUDİZM

Taozim, toplumdaki bireyden ziyade doğadaki bireye odaklanıyordu ve Budizm, Üç Krallık Dönemi'nde (M.S. 4.yy ~ 7.yy) Çin'nden Kore'ye girmiştir. Daoist motifler Koguryeo mezarlarının duvarlarındaki resimlerde görülmektedir. Budizm, dini ve kültürel etkisiyle Shilla (M.S. 668-935) ve Koryo (918-1392) dönemlerinde egemendi. Konfüçyüsçülük de 1. yüzyılın ilk zamanlarında Kore'ye Çin'den gelmiştir; fakat Choson Hanendanlığı'nın kuruluşuna kadar ikinci sınıf bir din olarak görülmüştür ve Choson Hanedanlığı'nın ilk kralları tarafından Budizm'in zulmüyle etkisini yitirmiştir.

Budizm, dini popülasyonun yarısından fazlasının yaşadığı varsayılan ülkenin doğusundaki Yeongnam ve Gangwon bölgelerinde daha güçlü bir gelenektir. Kore Budizmi'nde Seon'un da dahil olduğu birkaç farklı tür okul vardır; ancak Jogye Sınıfı'nın bölümü olan tapınaklar %90 gibi ezici bir çoğunluğa sahiptir. Birçok Budizm taraftarı Budizm uygulamalarını Şamanizm'le birleştirmiştir.

Güney Kore'deki Budizme Seon geleneğini kaynaştırıcı bir rolle gelenekselliğe bağlayan Jogye Sınıfı hakimdir. Bulguksa ve Beomeosa gibi ülkenin en eski ve ünlü tapınakları, idare merkezi Seoul'deki Jogyesa olan Jogye Sınıfı tarafından işletilmektedir. Güney Kore'deki diğer Budist gelenekleri "Taego" ve "Cheontae" soylarını da kapsamaktadır. Cheontae, Lotus Sutra'ya odaklanmış, Kore'deki T'ien T'ai soyunun modern dirilişiyken, Taego Seon'un bir şeklidir. Diğer soy Jingak ise Vajrayana Budizmi'nin bir şeklidir. Taego ve Jingak emirleri rahiplerini evlenmesine izin verirken; Jogye ve Cheontae emirleri kendini dine adayıp bekar kalmayı gerektirmektedir. Batı'da henüz bilinmeyen fakat Güney Kore'de diğer birçok sınıf vardır.

HRİSTİYANLIK

Roma Katolik misyonerleri Pekin'i ziyaret ettiğinde vaftiz edilen ilk Koreli'nin dönüşünden on yıl sonra 1794'e kadar Kore'ye gelmediler. Bununla birlikte Pekin'deki imparatorluk sarayının sakini olan İsa Derneği misyoneri Matteo Ricci'nin yazıları on yedinci yüzyılda Kore'ye Çin'den getirilmiştir. Bu da Sirhak bilginleri ya da pratik bilgiler okulunun bu yazılarla ilgilendiğini göstermektedir. Çevirileri Konfüçyüsçü ataların törelerini reddettiği için yönetim Hristiyanlığın yayılışını yasakladı. Bazı Katolikler on dokuzuncu yüzyılın başlarında idam edildi fakat; anti-Hristiyan kanun tam anlamıyla uygulanabilmiş değildi. 1860'larla birlikte ülkedeki Roma Katolikleri 17,500 civarındaydı. Binlerce Hristiyan'ın ölümüne sebebiyet veren şiddetli zulümler 1884'e kadar devam etti.

Protestan misyonlerler Kore'ye 1880'lerde girdi ve Katolik rahiplerle birlikte olağanüstü sayıda Koreli'yi ikna ettiler. Özellikle Metodist ve Presbiteryen misyonerler başarılıydı. İnşa ettikleri okullar, üniversiteler, hastaneler ve yetim yurtlarıyla ülkenin modernleşmesinde önemli bir rol oynadılar. Japon sömürgecilerin işgaliyle, Hristiyanlar barış için yapılan savaşta en ön saflarda yer aldılar. Eğitimli Hristiyanlar tarafından yürütülen bu çabalar Protestanlığın gelişimine katkıda bulunurken Kore Budizmi'nin durumunu yozlaştırıyor, Hristiyanlık ile Konfüçyüs değerlerini bağdaştırıyor (sonrakiler dinden daha çok tamamen sosyal etik olarak değerlendirilmektedir), Kore kilisesinin üyeleri arasında kendi kendilerini geçindiren ve özerklik teşvikiyle Hristiyanlığın Kore milliyetçiliğiyle kimlik kazanmasını amaçlıyordu.

Hristiyanların büyük bir çoğunluğu Konfüçyüsçülük etkisinin güneydeki kadar güçlü olmadığı yerde, yarımadanın kuzey bölümünde yaşadılar. 1948'den önce P'yongyang önemli bir Hristiyan merkeziydi: nüfusunun altıda biri yaklaşık 300,000 kişi dinini değiştirmişti.

Kuzey'de komünist rejimin kurulmasından sonra Hristiyanların çoğunluğu Güney Kore'ye kaçmalıydı ya da zulümle karşı karşıya kalmalıydı.

Birçok Güney Kore şehrindeki kilise çanlarının bolluğu dikkat çekmektedir. Hristiyanlık 18. yüzyılın sonlarına doğru Kore'ye geldi, 1970 ve 1980'lerde hızla arttı ve 1990'larda daha yavaş bir artış göstererek Budizm taraftarlarının sayısını yakalayıp geçti. Roma Katolikleri nüfusun yaklaşık % 6'sına sahipken; Presbiteryenler, Pentakostalistler ve Metodistlerin dahil olduğu Protestan kiliseleri % 8 artmıştır. Hristiyanlar özellikle ülkenin batısındaki Seoul, Gyeonggi ve Honam bölgelerinde güçlüdürler. Seoul, dünyanın en büyük tek kilisesi olan Yoido Hakikat İncil Kilisesi'ne ev sahipliği yapmaktadır.

Güney Kore'deki Hristiyanlık inancı Roma Katolikleri, Prestbiteryenler, Metodistler ve Baptistler olmak üzere dört mezhebin etkisi altındadır.

Geleneksel barış kiliseleri yarımadada faaliyet gösterecek şekilde artış gösteremediler. Quakerizm (Dostların Dini Derneği), Ham Seok-heon'un liderliği sayesinde 20. yüzyılın sonlarında kısa bir süre için ilgi çekmeyi başardı. Bununla birlikte Ham'ın ölümünün ardından Quaker'e olan ilginin azaldığı düşünülmektedir ve şu anda Quaker toplantıları ülke çapında yapılmaktadır. Üniteryanizm'in de durumu benzerdir.

ŞAMANİZM

Koreliler, diğer Doğu Asyalılar gibi dini bağlılıklarında geleneksel olarak kişiye özgülükten çok seçmeci olmuşlardır. Dini bakış açıları tek bir kişiye göre düzenlenmedi, ancak kişiye özel inanç yerel inançla birleşerek Kore'de yer buldu. Aslında tek tanrılı olan Kore şamanizminde tek Yaratan-Tanrı (Korece'deki "Hwan-in", daha sonraları Haneul-nim, 하늘님/하느님, veya Haneu-nim, 하나님 olmak üzere, Koreli Katolikler ve Protestanlar tarafından değişik şekillerde kullanıldı), inanışa göre dünyada oturan ruhlar, muhtemelen Kore dini hayatının en eski şekli olarak tarih öncesi zamanlara dayanmaktadır. Tam olarak örgütlenmemiş olsalar da oldukça fazla olan tapınaklarda tanrılar, ruhlar ve hayaletler ile çeşitli türlerde cennetin farklı bölgelerindeki dağ ruhlarını (sansin) yöneten "tanrı generaller" vardır . Bu tapınak, ağaçlarda yaşayan tanrıları, kutsal mağaraları ve taş yığınlarının yanı sıra ev halkını ve köyleri koruyan tanrılar, zararlı cinler ve acı çekerek trajik bir biçimde son bulmuş insanların ruhlarını da kapsamaktadır. Bu ruhlar adı geçen güçleri etkilemeye ya da yaşayan erkek ve kadının geleceklerini etkilemektedir.

Koreli şamanlar, Sibirya, Moğolistan ve Mançurya'daki şamanlarla birçok yönden benzerlik göstermektedir. Ayrıca Yuta'nın Japonya'da Okinawa bölgesindeki Ryukyu Adaları'nda bulunduğu konusunda hemfikirdirler. Aynı zamanda Jeju Adası da şamanizmin bir merkezidir.

Birçoğu bayan olan şamanlar, ruh dünyasında yardım isteyen kişilerin sempatisini kazanmıştır. Bayan şamanlar (mudang), müşterilerine iyi bir gelecek edinmelerini sağlamak, dualarla kötü ruhları def etmek ya da yerel veya köy tanrılarının gönlünü almak için kuta sahip olur veya ibadet ederler. Böyle ibadetler ayrıca ölü kişinin ruhunun cennete gitmesine rehberlik etmektedir.

Çoğunlukla bir bayan son derece isteksiz şekilde bir şaman olmaktadır. Şiddetli bir fiziksel ya da ruhsal hastalık geçirdikten sonra bir ruh tarafından hükmediliyor. Bu hüküm, söylentilere göre sadece bir kuta yapılan gösteri yoluyla tedavi edilmektedir. Eskiden bir şamanın sabit bir işi vardı ve çoğunlukla iyi bir yaşam hazırlardı.

Birçok bilgin Kore şamanizmini ruhların insan yaşamının sonunu etkilediği için dinden ziyade bir tedavi gözüyle bakmaktadır. Ruhlara inanan sıradan insanlar için kurtuluş veya manevi ve ruhsal mükemmellik düşüncesi yoktur. Şaman, ihtiyaç duyulduğu zaman müşterilerin danıştığı bir profesyoneldir. Geleneksel olarak şamanlar düşük bir sosyal sınıfa mensuptular ve ch'ommin sınıfının bir üyesiydiler. Bu ayrım modern zamanlara kadar devam etti.

Animist inancının, balıkçı köylerinin kültüründe ve esas olarak kırsal toplumlarda temelinin atıldığı konusunda bir bağlantı vardır. Şamanlar özellikle stresli şehir yaşamında düzen kurmaya çalışan kırsal kesimden yeni göç etmiş insanları da tedavi etmektedir. Yönetim, şamanizmi batıl bir inanç olduğu için engellemiş ve uzun yıllardır sürekliliğini Kore yaşamında minimize etmiştir. Yine de artan milliyetçilik ve kültürel özgüven ortamında, danslar, şarkılar ve büyüler, kutun tanındığını ve Kore kültüründe önemli bir yüzü olduğunu göstermektedir. 1970'lerin başında dinsel törenler önceleri yabancı görüşe izin vermezken yeniden ortaya çıktı ve arada sırada Batılı bir hotel müdürünün veya diğer bir yöneticinin Seoul'de yeni bir şube açılışında şamanizmde kötü ruhları kovma töreni boyunca hazır bulunduğu görülmüştür.

1980'lerin sonunda şamanizmin geleceği belirsizdi. Takipçileri gelecekteki amaçlarının muhtemelen psikiyatrik bir uğraş haline geleceğine inanıyordu ve devlet destekleri sayesinde ruhsal tedavi olanağıyla genişliyordu. Sosyal, ekonomik ve politik koşullar göz önünde bulundurulduğunda şamanların gelecekte çok sayıda müşteriye sahip olacağı izlenimi hakimdi.

Diğer geleneklerden farklı olarak şamanizmin kendisinde belirgin bir inanç yoktu. Yüzyıllar boyunca Kore Budizmi'yle birlikte anıldı. Şamanizmle meşgul olanlar ya da takip edenlerin birçoğu aynı zamanda Budistti; ancak her Budist, şamanizmi takip etmiyordu.

Bugün Güney Kore'de genelde rağbette olmamasına rağmen, şamanizm uygulamaları halen yaygındır. Güney Kore'deki şamanların en büyük derneği üyelerinin 100,000'den fazla olduğunu iddia etmektedir. Jeju Adası'ndan uzakta, pratisyenlerin tamamı bayandır. Şamanizm töreleri, gut olarak bilinir ve bölgeden bölgeye farklılık göstermektedir.

KONFÜÇYÜSÇÜLÜK

Modern Güney Koreliler'in sadece % 0.2'si "Konfüçyüsçülüğü" kendi dinleri olarak kabullenmektedir. Bununla birlikte Konfüçyüsçülüğün ahlaki düşüncesi diğer dini uygulamalarda ve Kore kültürünün genelinde sık rastlanmakta ve yaygın olarak bulunmaktadır.

Konfüçyüs törenleri yılın değişik zamanlarında halen uygulanmaktadır. En belirgin olanı Seoul'deki Konfüçyüs'ün Tapınağı'nda her yıl gerçekleştirilmektedir. Örneğin klan kurucularının onuruna ülkenin başından sonuna kadar bulunan sayısız tapınaklarda törenler yapılmaktadır.

YENİ DİNLER

Joseon Hanedanlığı'nın yıkılışı ve ardından Japon işgali birkaç yeni dinin oluşumunu tetikledi. Bunlar tipik olarak Batı, Doğu ve yerli geleneklerin birleşimiyle oluştu. En göze çarpanı olan Cheondogyo, bir milyondan fazla üyesiyle 20. yüzyılın başlarında doruk noktasında olduğunu iddia etmekteydi. Bugün Cheondogyo'ya inananlar Güney Kore nüfusunun % 0.1'lik diliminden daha az bir kısmını oluşturmaktadır. Wonbulgyo ya da Won Budizm, Taejonggyeo ve Jeung San Do diğer benzer dinlerin içine dahil olmaktadır.

Cheondogyo (Kutsal Yol Okulu), genellikle Kore'nin "yeni dinler"inin ilki olarak kabul edilen önemli bir dini gelenektir. Neo-Konfüçyüsçülük, Budizm, Şamanizm, Taoizm ve Katolikliğin etkisiyle oluşmuş sentez bir dindir. Cheondogyo, kendisini tüm dünyaya vaaz vermesini söylediği Tanrı'yla gizemli bir şekilde karşılaştığı iddia edilen ve yangban (aristokrat) geçmişine sahip bir adam, Choe Je-u tarafından kurulan Donghak (Doğu İlimi) Akımı'yla doğmuştur. Choe, 1863'te kâfir olarak görülerek 1863 yılında idam edilmiştir, fakat ölmeden önce birkaç yandaş edinmiş ve düşüncelerinin yazıya geçirilmesini istemiştir. Donghak, Kore'nin özellikle Jeolla bölgesindeki köylerinde fakir insanlar arasında yayılmış ve 1894'te kraliyet yönetimine karşı ayaklanma çıkmasına sebebiyet vermiştir. Donghak Akımı'nın bazı yandaşları kendilerini Cheondogyo (Kutsal Yolun Öğretileri) olarak adlandırmış ve diğerlerinin karşı çıkmasına rağmen 1910'daki Japon işgalini desteklemişlerdir. Bu grup, bazı Konfüçyüsçüler ve Hristiyanlar ile birlikte Kore milliyetçilik akımının gelişmesinde büyük bir rol oynamışlardır. 1920'lerde Cheondogyo, sömürgecilik döneminde Kore'nin büyük aydın gazetelerinden biri olan Kaebyok (Yaratılış) gazetesine sponsor olmuştur.

Cheondogyo'nun temel inançları insanoğlunun eşitliğini savunuyordu. Her bir kişiye saygıyla davranılmalıdır; çünkü herkes "tanrılığı izlerini taşır"; "insanlıkta kutsallık" vardır. Bunun yanında, erkek ve kadın içtenlikle birbirlerinin dostluğunu ilerletmeye çalışmalıdır. Böylece tanrılığı meydana getirmiş ve hayatlarında bunu ifade etmiş olacaklardır. Kişinin mükemmelliği, dini bir adet veya kural değil; kurtuluşa giden bir yoldur. Choe ve yandaşları, sosyal düzeni yıkıp radikal bir eşitlikçilik kurmaya kalkışmamalarına rağmen Cheondogyo'nun özellikle bilginler ve yüksek kademeli memurlar vasıtasıyla fakir halka güç sayesinde başarının elde edileceğinin anlatılması sonucu oluşan devrimci potansiyel bu temel düşüncelerle açıkça görülmekteydi. Cheondogyo'nun Kore'de demoktratik gelişimin ve anti-otoriter görüşünün önemli bir role sahip olduğuna inanılmasının bir sebebi vardı. 1970 ve 1980'lerde Cheondogyo'nun atası olan Donghak Akımı birçok Koreli entellektüel arasında yeniden ilgi odağı olmuştu.

Cheondogyo'dan ayrı olarak, temel inancında ilk Kore krallığı Gojoseon'un efsanevi kurucusu Dangun'a ibadet etmek olan Taejonggyo gibi yeni büyük dinler doğmuştu. Yirminci yüzyılın başında kurulan Jeungsando, Dünya'nın ikliminin değişmesi ve diğer felaketlerin yaşanması gibi evrensel sebeplerin dünya uygarlıklarının yakın bir zamanda sona ereceği ve yaşanacak afette bu dine inananların hayatta kalarak sonraki dünyada cenneti yaratacakları şeklinde esrarengiz eylemlerin olduğunu belirtiyordu. Kendi içinde rakip bölümlere ayrılarak yaklaşımını epeyce modernleştirmiş ve Koreli olmayan taraftarları da kabul ederek son halini almıştır. Wonbulgyo (Won Budizm), geleneksel Budist öğretisini sosyal reform ve canlanma gibi güncel meselelerle birleştirme girişiminde bulunmuştur. Güney Chungcheong Eyaleti, Gyeryong-san (Horoz-Ejderha Dağı, Kore'nin en önemli kutsal alanlarından birisi) çevresinde ortaya çıkan birkaç küçük mezhep, aslında on sekizinci yüzyılda (ya da daha önce) yeni hanedanlığın gelecekteki kurulacağı yerin burası olacağının önceden haber verildiğine inanılmaktadır.

Birkaç yeni din Hristiyanlık'tan ilham almaktadır. Cheondogwan ya da Protestan Kilisesi, Pak T'ae-son tarafından kurulmuştur. Pak önceden bir Presbiteryen iken, kendisinin eşsiz manevi güce sahip olduğunu iddia edince kiliseyle görüş ayrılığına düşerek 1950'lerde kovulmuştur. 1972 yılında 700,000 kadar yandaşıyla birkaç "Hristiyan Kasabası" inşa ederek büyük bir kilise ağı kurmayı başarmış ve farklı endüstriyel girişimleri yönetmiştir.

Denizaşırı protestanlık nedeniyle "Dünya Hristiyanlığı'nın Birleştirilmesi için Kutsal Ruh Derneği" ya da "Birleşme Kilisesi", 1954 yılında Hristiyan bir geçmişe sahip Aziz Sun Myong Moon (Mun Seon-myeong) tarafından kurularak en meşhur yeni Kore dini olmuştur. 1970'lerdeki hızlı gelişimi süresince Birleşme Kilisesi, Güney Kore ve Japonya'da birkaç yüzbin üyeye ve asıl önemli sayıya (abartıldığı düşünülse de) Kuzey Amerika ve Batı Avrupa'da ulaşmıştır. Moon, kendisinin Mesih, İsa'nın İkinci Geliş'i ve İsa'nın bitirilmemiş görevini yerine getireceğini söylemiştir. Pak'ın Protestan Kilisesi gibi Birleşme Kilisesi de yüksek derecede otoriter olmuş ve kilise üyelerinden mutlak itaat etmelerini istemiştir. 1988'de Moon Seoul'de yapılan Kutsama Töreni'nde iki ulus arasındaki birliğin gelişmesine kısmen yardımcı olmak için 2,500 Koreli ve Japon üyeleriyle bir araya gelmiştir. A 2000 töreni Kuzey Kore'de çiftleri de kapsamaktaydı. Ayrıca Pak gibi Moon da kilisenin servetini ekonomik gelişime bağladı. Güney Kore'deki fabrikalar ile yabancı üretim silahlar ve ginseng ve deniz ürünleri, sanatsal biblolar ve diğer maddeleri işledi. Moon'un iş gücü uzun saatler çalıştı ve kilisenin sandıklarına yarar sağlamak için düşük maaş verdi. 1999'da Moon, Güney ile Kuzey Kore ve ayrıca Çin'de iş yapan Kuzey'in tek otomobil üreticisi Pyeonghwa Motors'u kurdu.

Moon 1963'te dünyayı dolaşıp Kore kültürüne dikkat çekmek ve bilhassa Güney Kore'nin iyi niyet elçileri olması için Küçük Melekler dans grubunu kurdu. Keskin antikomünist, Moon yurt içinde ve dışında genellikle yararlı olmayan gazeteler (Seoul'de Segye Ilbo, Tokyo'da Sekai Nippo ve Birleşik Devletler'in başkentinde de Washington Times) çıkararak herkesin görüşünü değiştirmeye çalışmıştır. 1970 ve 1980'lerde sık sık Güney Kore'de düzenlenen Bilimler Birliği Uluslararası Konferansı'na davet edildi. 1983'te Amerikan kilisesi üyeleri Sovyetler Birliği'nin Kore Havayolları'na ait 007 numaralı uçuşunu gerçekleştiren uçağını düşürmesini protesto ettiler. Bundan ayrı olarak kilise kaynağının önemli bir kısmını Kore'nin yeniden birleşmesine destek vermek için kullandı. Moon aynı zamanda teklif edilen Japonya Kore Tüneli'nin savnucusuydu. 1980'lerle Güney Kore'de Birleşme Kilisesi, skandallarıyla ve Moon'un net bir şekilde belli olan "ülke içinde ülke" kurma arzusu uzmanlar tarafından şüpheli olarak görülmeye başlandı. O zamandan beri nüfuzu ve kilisesi güç kaybetmeye devam etti ve 2000'lerde durgun bir hal aldı. Moon'un çocukları ve yandaşları kurucusunun ölümünü hazırladı. 2003'te Kore Birleşme Kilisesi üyeleri "Tanrı, Barış, Birleşme ve Vatan için Parti" adında bir oluşumla Güney Kore'de politikaya atıldı. Açılış töreni bildirisinde yeni partinin halkın Tanrı ve barış hakkında eğitilmesi vasıtasıyla Güney ve Kuzey Kore'nin birleşmesine odaklanacağı ifade edildi. Bir kilise görevlisinin söylediğine göre benzer politik partilerin Japonya'da ve Birleşik Devletler'de faaliyete geçeceğini söyledi.

DİĞER DİNLER

İslamiyet

Güney ve Güneydoğu Asya'dan göçmen işçiler haricinde Kore Savaşı boyunca gelenlerin ve onların torunlarının ikna ettiği Güney Kore'deki Müslümanlar'ın sayısının, yaklaşık 40,000 olduğu tahmin edilmektedir. Seoul'ün Itaewon bölgesindeki Seoul Merkez Cami en büyük cami olma özelliğini korumakla beraber daha küçük camiler ülkenin büyük şehirlerinin çoğunda bulunabilmektedir.

Doğuştan Koreli Müslümanlar'a ek olarak özellikle Bangladeş ve Pakistan gibi ülkelerden gelen 100,000 yabancı işçi vardır.

Musevilik

Güney Kore'de Musevilik'in varlığı fiili olarak 1950'de Kore Savaşı'nın patlak vermesiyle başlamıştır. O dönemde büyük bir Musevi asker grubu Haham Chaim Potok ile beraber Kore yarımadasına gelmişti. Bugün Musevi toplumu çok küçük ve sınırlı olarak Seoulün metropol bölgesinde yaşamaktadır. Musevilik'e inanan çok az sayıda Koreli vardır.

Hinduizm

Ortodoks Hinduizmi Güney Kore'deki çok küçük Hintli topluluk tarafından uygulanmaktadır. Bununla birlikte Yoga ve Vedanta düşüncesi gibi Hindu gelenekleri genç Güney Koreliler arasında ilgi çekmektedir.

Bilgiler için çok çok teşekkürler Berksancan :d

Yazık ki Kore' nin büyük çoğunluğu Allah' a inanmıyor. Ama inanmaları da çok uzakta gözükmüyor İslamiyete büyük bir ilgi varmış. İncelemeler için camilere gidiyorlarmış. Sonra müslüman oluyorlarmış. Bizim dinimiz akıl dini tabi onlar da akıllı insanlar yakında buluşurlar Bu hızlı olur diye umut ediyorum. Ama sanırım Amerikalı misyonerler bu durumdan pek hoşnut değillermiş ve kontrolü elinde tutmak istiyorlarmış. Hayırlısı tabi.